اسهال مرتبط با آنتی بیوتیک یکی از عوارض جانبی رایج درمان با آنتی بیوتیکها است، زیرا آنتی بیوتیک ها می توانند تعادل میکروبیوم روده را مختل کنند و منجر به رشد بیش از حد باکتری های مضر مانند کلستریدیوم دفیسیل (C-difficile) شوند.
چندین مطالعه بالینی اثربخشی پروبیوتیک ها را در پیشگیری و کاهش طول مدت اسهال مرتبط با آنتی بیوتیک نشان داده اند. سویه های پروبیوتیکی که معمولاً برای این منظور مورد مطالعه قرار گرفته اند و موثر تشخیص داده شده اند عبارتند از لاکتوباسیلوس رامنوسوس، ساکارومایسس بولاردی و گونه های بیفیدوباکتریوم.
پروبیوتیک ها می توانند به روش های زیر در پیشگیری و درمان اسهال مرتبط با آنتی بیوتیک (AAD) کمک کنند:
-
بازیابی تعادل میکروبیوم روده:
پروبیوتیک ها می توانند با پر کردن جای باکتری های مفیدی که در اثر درمان آنتی بیوتیکی از بین رفته اند، به بازگرداندن تعادل میکروبیوم روده کمک کنند. این روند می تواند از رشد بیش از حد باکتری های مضر مانند C- difficile جلوگیری کند.
-
محرومیت رقابتی:
پروبیوتیک ها می توانند با باکتری های بیماری زا برای مواد مغذی و جایگاه در روده رقابت کنند و توانایی آنها را برای تکثیر و ایجاد اسهال محدود کنند.
-
تولید مواد ضد میکروبی:
برخی از سویه های پروبیوتیک مانند گونه های لاکتوباسیلوس و بیفیدوباکتریوم می توانند ترکیبات ضد میکروبی تولید کنند که از رشد باکتری های مضر جلوگیری می کند.
-
تعدیل سیستم ایمنی:
پروبیوتیک ها می توانند سیستم ایمنی بدن را تقویت کنند، دفاع طبیعی بدن را در برابر باکتری های بیماری زا بالا ببرند و التهاب را کاهش دهند که این اعمال در کل می تواند منجر به کنترل اسهال شود.
-
بهبود عملکرد سد روده:
پروبیوتیک ها می توانند به تقویت سد روده کمک کنند و خطر انتقال باکتری به روده و ایجاد اسهال را کاهش دهند.
توجه به این نکته مهم است که سویه خاص پروبیوتیک، دوز و مدت درمان ممکن است بسته به مورد فردی و نوع آنتی بیوتیک مورد استفاده متفاوت باشد. مشاوره با یک متخصص برای تعیین مناسب ترین مداخله پروبیوتیک برای اسهال مرتبط با آنتی بیوتیک توصیه می شود.
