پروبیوتیکها در برطرف کردن مشکلات گوارشی می توانند نقش مفیدی ایفا کنند. پروبیوتیکها میکروبهای زنده‌ای هستند که هنگام تجویز در مقادیر مناسب، در سلامت فرد موثر هستند. در رابطه با نقش پروبیوتیک ها در مشکلات گوارشی کودکان می توان گفت که درد شکم در کودکان که احتمالاً به عدم تعادل میکروبیوتای روده یا دیس‌بیوز مرتبط است، پروبیوتیکها می توانند مزایای زیر را به ارمغان داشته باشند:
۱. بازگرداندن تعادل میکروبیوتای روده: پروبیوتیکها می‌توانند به بازگرداندن تعادل در میکروبیوتای روده کمک کنند، به ویژه با افزایش سطح میکروبهای مفید و احتمالا کاهش ترکیبات مضر. این اثر توازن‌دهنده ممکن است علایم گوارشی و درد شکم را کاهش دهد.
۲. کاهش التهاب: مطالعات نشان می‌دهند که برخی از سویه‌های پروبیوتیک ویژگی‌های ضد التهابی دارند و به کاهش التهاب روده کمک می کنند که میتواند در کاهش درد شکم و علائم مرتبط موثر باشد.
۳. تقویت انسجام سلولهای دیواره روده: پروبیوتیکها ممکن است به سلامت سلولهای روده کمک کنند و در تقویت عملکرد روده موثر باشند. این امر به واسطه کاهش نفوذپذیری سلولهای اپیتلیال روده بوده که به بهبود درد شکم و علائم گوارشی مرتبط منتج میشود.
۴. تنظیم حرکات روده: برخی از سویه‌های پروبیوتیک از جهت تنظیم حرکات و عملکرد روده مورد مطالعه قرار گرفته‌اند و آثار مفید آنها دیده شده است. این امر میتواند منجر به بهبود گوارش و احتمالاً بهبود درد شکم شود.
مهم است توجه داشته باشید که در حالی که پروبیوتیکها در درمان مشکلات گوارشی، از جمله درد شکم در کودکان، نقشی موثر دارند، انتخاب سویه‌های خاص پروبیوتیک، دوز موثر و مدت استفاده باید توسط متخصصان بر اساس نیازها و شرایط سلامتی افراد تعیین شود. مشورت با یک پزشک متخصص جهت استفاده از پروبیوتیکها یا هر داروی دیگر ضروری است.
برای کسب اطلاعات بیشتر مراجع زیر را مطالعه کنید:
(۱) نقش پروبیوتیکها در مدیریت اختلالات درد عملکردی شکمی در کودکان.
پست بیوتیک ها مواد زیست فعال مفیدی هستند که در طی تخمیر مواد غذایی در روده تولید می شوند. زمانی که پروبیوتیک یا پری‌بیوتیک مصرف می‌کنید، این دو در چرخه‌ی گوارش در نهایت به پست‌بیوتیک تبدیل می‌شوند.
به عبارت دیگر، همانطور که پروبیوتیک ها از پری بیوتیک ها تغذیه می کنند، پست بیوتیک ها تولید می شوند. در واقع، پست بیوتیک ها ترکیبات زیست فعالی هستند که باکتری های پروبیوتیک هنگام مصرف پری بیوتیک ها تولید می کنند.
انواع پست بیوتیکها
پست بیوتیک ها همچنین به عنوان متابیوتیک، بیوژنیک یا به سادگی متابولیت ها شناخته می شوند. برخی از نمونه های پست بیوتیک ها عبارتند از اسیدهای آلی، باکتریوسین ها، مواد کربنیک و آنزیم ها.
آنها به طور طبیعی ناشی از وجود و بقای میکروارگانیسم‌هایی هستند که در روده ما زندگی می‌کنند، اگرچه می‌توانند مستقیماً از طریق فرآیندهای درمانی نیز اضافه شوند. ماست، پنیرهای نرم، کفیر، نان خمیر مایه، دوغ و ترشی از منابع پست بیوتیک در غذا هستند.
پست بیوتیک ها بر اساس ساختار (پپتیدها، اسید تیکوئیک و پلاسمالوژن ها)، به پروتئین ها (p40، مولکول p75، لاکتوسپین)، ویتامین ها (گروه B)، لیپیدها (بوتیرات ها، استات، لاکتات، پروپیونات ها) ، اسیدهای آلی (مانند اسید ۳- فنیلاکتیک و پروپیونیک) و مولکول های پیچیده مختلف (مانند اسیدهای لیپوتیکوئیک، موروپپتیدهای مشتق شده از پپتیدوگلیکان) طبقه بندی می شوند.
پست‌بیوتیک‌ها با افزایش سطح موسین و تشویق تولید کلودین ، اثرات ایمنی‌شناختی و ضد آلرژی دارند. کاربرد پست بیوتیک ها برای پیشگیری و درمان بیماری ها به عنوان یک رویکرد نوآورانه، می توان از پست بیوتیکها برای بهبود سیستم ایمنی و درمان آلرژی غذایی به ویژه در نوزادان و کودکان استفاده کرد.
قابل توجه است که آنها در واقع مسئول چندین عملکرد مهم تقویت کننده سلامت در روده ما هستند. مطالعات مختلف، پست‌بیوتیک‌ها را به‌عنوان یک راه امیدوارکننده برای پیشگیری از بیماری‌های گوارشی و همچنین به‌عنوان یک روش درمانی با عوارض جانبی نامطلوب کمتر، به‌ویژه در کودکان و نوزادان مورد توجه قرار داده‌اند.
با این حال، مطالعات برای تعیین بهترین سویه های سلولی والدین، بهترین دوزهای پست بیوتیک و پست بیوتیک های ارزان قیمت در مقایسه با سایر داروها ادامه دارد.
پست بیوتیک ها مهم تلقی می شوند زیرا باعث تحریک رشد و فعالیت باکتری های لاکتوباسیلوس و بیفیدوباکتریوم می شوند.
مشخص شده است که پست بیوتیک ها به کاهش قند خون و بهبود عملکرد انسولین در افراد چاق کمک می کنند . همچنین از رشد میکروبهای بیماری زا جلوگیری می کنند، یکپارچگی سد مخاط روده را حفظ می کنند و تعادل میکروبیوم میزبان را افزایش می دهند.
نتیجه گیری
اگرچه پست‌بیوتیک‌ها بسیار کمتر از پری‌بیوتیک‌ها و پروبیوتیکها شناخته شده‌اند، تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که آنها نقش بسیار مهمی در حفظ و بهبود سلامت ما دارند.
در واقع، بسیاری از مزایای سلامتی که به پری بیوتیک ها نسبت داده شده است، ممکن است در واقع به دلیل پست بیوتیک ها باشد.
پست‌بیوتیک‌ها می توانند به کاهش قند خون و جلوگیری از چاقی کمک کنند، از پروبیوتیکها حمایت می‌کنند، اسهال را درمان می‌کنند، خواص ضد میکروبی دارند، از سیستم ایمنی حمایت می‌کنند و التهاب را کاهش می‌دهند.
۱. Aggarwal S, Sabharwal V, Kaushik P, Joshi A, Aayushi A, Suri M. Postbiotics: From emerging
concept to application. Frontiers in Sustainable Food Systems. 2022 Sep 21; 6:887642.
۲. Ma L, Tu H, Chen T. Postbiotics in human health: a narrative review. Nutrients. 2023 Jan
۶;۱۵(۲):۲۹۱.
According to knowledge of the gut microbiota, the phylogenetic range and characteristics of the
organisms are under investigation as novel therapeutics. (Next-generation probiotics)
As the microbiota studies proceed, single bacterial strains are screened and isolated, aiming to characterize their relationship with the amelioration of specific diseases.
Among these, some of them are expected to emerge as next generation probiotics. Next-generation probiotics are live microorganisms identified based on comparative microbiota analyses that, when administered in adequate amounts, confer a specific health benefit on the host.
Traditional probiotics such as Bifidobacterium spp., Lactobacillus spp. and many others may effect on amelioration of diseases however, their effects are statistically marginal.
On the other hand, the administration of traditional probiotics does not aim against specific diseases. Based on these situations, identification and characterization of novel and disease-specific next-generation probiotics are urgently needed.
Gut microbiota is closely related to the host’s health. Pathogenesis of Colorectal Cancer is often
accompanied by intestinal microbial dysbiosis. It has been demonstrated that increased abundances of some gut bacteria, including Fusobacterium nucleatum and Peptostreptococcus anaerobius, promotes colorectal carcinogenesis. Now a day, the prevention or treatment of Colorectal Cancer using probiotics has become a potential strategy. (Use of Engineered Probiotics for Colorectal Cancer Therapy)
Engineering Clinically Relevant Probiotics for Precision Colorectal Cancer Therapy
Probiotics have the potential as bio-therapeutic agents for cancer management in preclinical models
and human trials by secreting antineoplastic or immune-regulatory agents in the tumor microenvironment (TME).
However, current probiotics lack the ability to dynamically respond to unique tumor microenvironment characteristics, leading to limited therapeutic accuracy and efficacy. Although progress has been made in customizing controllable probiotics through synthetic biology, the engineering process is complex and the predictability of production is relatively low. Use of engineered probiotics shows promise in subcutaneous, orthotropic, and colitis-associated colorectal cancer tumors, offering a new methodology for modulating probiotic metabolism in a pathological environment.
The Beneficial Mechanisms of Biology and Biomedical Engineering
With great advancements in synthetic biology and biomedical engineering, the therapeutic benefits of wild-type bacteria have been enhanced via directional genetic modifications.
Genetically modified bacteria can be employed as live vectors to deliver various therapeutic payloads, including cytotoxic proteins, prodrug-converting enzymes, angiogenesis regulation proteins, RNA interference (RNAi) molecules, and immunoregulatory factors.
In addition, the targeting of genetically modified bacteria is further optimized for precise intervention at tumor lesion sites. One strategy involves enhancing the capacity of bacteria to bind to tumor cells.
Another strategy involves the precise control of therapeutic payload expression and release. Several Gram-negative bacteria continuously release vesicles called outer membrane vesicles (OMVs) to the outside.
Instead of delivering therapeutic proteins by constructing recombinant plasmids, another strategy is to reprogram bacteria via the design of metabolic pathways for synthesizing therapeutic molecules.
Engineered Bacteria via Therapeutic Protein Delivery
۱. Cytotoxic Proteins
Killing colorectal cancer cells via cytotoxins is a feasible method of CRC treatment. However,
because of a lack of selectivity for protein toxins, normal cells may be accidentally injured. Bacteria
can specifically colonize tumor sites, which provides an opportunity for toxic proteins to directly
contact tumor cells and exert their toxic effects.
A study described that engineered E. Coli K-12- expressing ClyA could significantly decrease tumor growth rates, and a combination of therapy and radiation was effective in suppressing tumor growth and metastasis in a CT26 mouse model.
Another approach involved using an engineered attenuated S. typhimurium ∆ppGpp strain as a
bacteria chassis to express ClyA. This strategy could significantly suppress both primary and
metastatic tumors and prolong survival in CT26 tumor-bearing mice.
۲. Prodrug-Converting Enzymes
The targeted delivery of prodrug-converting enzymes with engineered bacteria is a therapeutic
strategy for converting prodrugs into cytotoxic products at the tumor site.(Use of Engineered Probiotics for Colorectal Cancer Therapy)
It aims to yield effective concentrations of anticancer drugs in the tumor microenvironment (TME) along with minimized adverse effects on organisms. Cytosine deaminase, produced by bacteria and fungi, is a kind of representative prodrug-converting enzyme.
۳. RNA Interference (RNAi) Molecules
RNAi is an efficient gene-silencing mechanism, and the expression of various genes of interest can
be effectively suppressed via RNAi. This makes it a potential tumor gene therapy tool via the
silencing of particular genes associated with cancer induction.
۴. Angiogenesis Regulation Proteins
Based on targeting tumor blood vessels to treat CRC using engineered bacteria, both ant
angiogenesis and vascular destruction are widely researched vessel-targeting therapies.
۵. Immunoregulatory Factors
Immune cells can be induced by cytokines to clear tumors by modulating innate and adaptive
immune response.
Conclusions and Future Perspectives
The genetic instability of engineered bacteria arises from the potential loss and mutation of the
recombinant plasmid carried within the bacterial host over successive generations, particularly in
the absence of antibiotic pressure. The oral administration of bacteria without affecting efficacy may
be an optimal approach.
Provided by: Dr. Nazila Kassaian
References:
۱. Cao F, Jin L, Zhang C, Gao Y, Qian Z, Wen H, Yang S, Ye Z, Hong L, Yang H, Tong Z. Engineering
Clinically Relevant Probiotics with Switchable “Nano‐Promoter” and “Nano‐Effector” for
Precision Tumor Therapy. Advanced Materials. 2024 Feb;36(5):2304257.
۲. Han H, Zhang Y, Tang H, Zhou T, Khan A. A Review of the Use of Native and Engineered
Probiotics for Colorectal Cancer Therapy. International Journal of Molecular Sciences. 2024
Mar 31;25(7):3896.
Key words: Engineered bacteria, Engineered Probiotics, Colorectal Cancer Therapy, Tumor, Dr.
Peyman Adibi, Dr. Babak Tamizifar, Dr. Nazila Kassaian
کولیت اولسراتیو یا کولیت زخمی یک نوع بیماری التهابی روده می باشد که روده بزرگ را درگیر می‌کند. کولیت اولسراتیو با التهاب مزمن دستگاه گوارش مشخص می شود. علائم ویژه‌ی این بیماری، اسهال خونی است که به‌طور تدریجی بیشتر میشود. کولیت اولسراتیو یک بیماری متناوب است، یعنی با دوره‌های تشدید علائم و دوره‌های بهبودی که در آنها تقریباً هیچ‌گونه علامتی دیده نمی‌شود، همراه است. با وجودی که علائم التهاب زخمی گاهی میتواند خودبه‌خود بهبود یابد، این بیماری در اغلب موارد نیازمند درمان است.
علت اصلی و دقیق این بیماری مشخص نیست، اما به نظر می‌رسد مجموعه‌ای از عوامل میکروبی، ژنتیکی، ایمنی، و عوامل مرتبط با سبک زندگی (مانند رژیم غذایی) در بروز آن نقش داشته باشد. استرس و زندگی در محیط شهری نیز ممکن است باعث تشدید این بیماری شود.
برای تشخیص دقیق‌تر، معاینه‌های مختلفی از جمله معاینه مقعدی، معاینه کامل شکم، معاینه مفاصل، آزمایش‌های خون و مدفوع، و تصویربرداری‌های پزشکی مانند رادیوگرافی و کولونوسکوپی انجام میشود.
درمان کولیت اولسراتیو
درمان کولیت اولسراتیو شامل اصلاح رژیم غذایی و مصرف داروها است. در موارد شدید، گزینه جراحی نیز وجود دارد.
در طول بهبود، هدف حفظ ثبات و جلوگیری از تشدید بیشتر است. پروبیوتیک ها به عنوان یک درمان تضمینی مورد آزمایش قرار گرفته اند. در حالی که اثربخشی آنها تا حدودی بحث برانگیز است، در اینجا چند نکته مهم وجود دارد.
نقش پروبیوتیکها در زمان ثبات بیماری:
بر خلاف کرون، در کولیت اولسراتیو، نقش پروبیوتیک ها چشمگیر تر بوده:
در مطالعات انجام شده، گونه های بیفیدوباکتریوم یا ترکیبی از پروبیوتیک ها در دستیابی یا حفظ بهبودی موثر بوده اند.
مطالعات، پیامدهای مثبتی را در مقایسه با دارونما گزارش کرده اند، به خصوص زمانی که پروبیوتیک برای سه تا شش ماه استفاده شود.
البته تحقیقات بیشتری برای درک کامل نقش پروبیوتیک ها در بهبودی کولیت اولسراتیو نیاز است.
در طول دوره های فعال کولیت اولسرتیو، پروبیوتیک ها ممکن است در ایجاد بهبودی نقش داشته باشند. ولی
شواهد با قطعیت پایین نشان می دهد که پروبیوتیک ها ممکن است در القای بهبودی بهتر از دارونما باشند.
پروبیوتیک ترکیب شده بامزالازین در مقایسه با مصرف مزالازین به تنهایی ، کمی موثرتر بوده است.
عوارض جانبی جزئی مانند نفخ و اسهال با پروبیوتیک ها گزارش شده است.
تنقیه باکتری E. coli سلول نیسل (EcN) مورد بررسی قرار گرفته و به عنوان یک جایگزین درمانی قابل تحمل برای بیماران مبتلا به کولیت اولسراتیو با شدت متوسط شناخته شده است.
البته هنوز هم پروبیوتیک های نسل بعدی برای بازسازی هدفمند هموستاز میکروبیوم در حال بررسی هستند.
نقش پروبیوتیکها در درگیری دیستال کولون (انتهای روده بزرگ):
در کولیت اولسراتیو دیستال که قسمت انتهایی روده بزرگ را درگیر می کند، پروبیوتیک ها مورد مطالعه قرار گرفته اند:
تنقیه های EcN (E.coli Nissle 1917) که به طور مقعدی تجویز می شوند، با حداقل عوارض جانبی موثر بوده اند. اثرات وابسته به دوز مشاهده شده به طوری که حجم بالاتر تنقیه EcN منجر به زمان کوتاه‌تری برای بهبودی میشود.
VSL#3 (یکی دیگر از فرمولاسیون پروبیوتیک به صورت مخلوطی از چند سلول) نیز مزایایی را برای UC خفیف تا متوسط ثابت کرده است.
نقش پروبیوتیکها در درگیری پروگزیمال (نیمه اول روده بزرگ):
ممکن است پروبیوتیک ها در UC پروگزیمال نقش داشته باشند البته مطالعات محدود بوده اند.
سلول های بیفیدوباکتریوم و لاکتوباسیلوس به عنوان درمان کمکی توصیه شده اند.
در نتیجه، پروبیوتیک ها در مدیریت UC، موثرهستند. حفظ بهبودی هدف اصلی است و پروبیوتیک ها می توانند به سلامت روده و کاهش التهاب کمک کنند.
اثربخشی آنها بر اساس سلول، دوز و مرحله بیماری متفاوت می باشد. با ادامه تحقیقات، پروبیوتیک های نسل جدید ممکن است راه حل های هدفمندی برای بازگرداندن تعادل میکروبیوم روده ارائه دهند. همیشه قبل از شروع هر رژیم مربوط به پروبیوتیک با متخصص گوارش مشورت کنید.
برای اطلاعات بیشتر می توانید به منابع زیر مراجعه کنید:
در مقایسه مقایسه پست بیوتیک ها و پروبیوتیک هامی توان گفت که پست بیوتیک ها بر پروبیوتیک ها ارجحیت دارند. پروبیوتیک ها همان میکروب های روده هستند که به جنبه های ارتقا دهنده سلامت اکوسیستم میکروبی، از جمله تقویت سد دفاعی محکمی در برابر عفونت و همچنین جنبه های ضد باکتریایی، تعدیل کننده ایمنی و ضد التهابی مربوط می شوند.
پست بیوتیک ها مواد شرکت کننده در سوخت و سازهای پروبیوتیک یا محصولات جانبی پروبیوتیک هستند. پری بیوتیک ها مواد مغذی هستند که به طور کیفی ترکیب میکروبیوتای روده را با ارائه “غذایی” که باعث رشد خوب باکتری های پروبیوتیک می شود، تغییر می دهند.
به عبارت دیگر، پری بیوتیک ها با پروبیوتیک ها همراه می شوند که با پست بیوتیک ها ادامه می یابد. پست بیوتیک ها به نوبه خود باعث افزایش استفاده از پری بیوتیک ها می شوند.
پروبیوتیکها، که میکروبهای زنده هستند، به دلیل استانداردسازی دوز و غیرقابل پیش‌بینی بودن مشکلاتی دارند، در حالی که پست‌بیوتیک‌ها مشکلاتی از این قبیل ندارند.
نگهداری و حمل و نقل پست بیوتیک ها بسیار ساده بوده و نگهداری آنها آسان می باشد زیرا برای نگهداری به دمای پایینی نیاز دارند و ماندگاری آن ها افزایش می یابد. در مقایسه با پروبیوتیکها (لیزهای باکتریایی که در اینجا حذف می‌شوند)، پست‌بیوتیک‌ها در فناوری تولید و کنترل، کمی دقیق‌تر و سریع‌تر هستند [۲۲].
از نظر محافظت، پست بیوتیک ها نسبت به پروبیوتیک ها بسیار ایمن تر هستند. پست‌بیوتیک‌ها بر خلاف پروبیوتیکها، ازجذب عوامل بیماری‌زا و ژن‌های مقاوم آنتی‌بیوتیکی نیز دوری می‌کنند [۲۲].
از آنجایی که کودکان دارای سیستم ایمنی توسعه نیافته و ضعیف هستند و همچنین دارای یک سد روده ای قابل نفوذ می باشند، پست بیوتیک ها از آنها در برابر میکروب های زنده در طول رشد اولیه محافظت می کنند [۲۸]. پست بیوتیک ها به دلیل ظرفیتی که دارند به منظور بهبود عملکرد سیستم ایمنی با برقراری مجدد تعادل بین ایمنی با واسطه Th1/Th2، گزینه بهتری برای درمان انواع اختلالات آلرژی می باشند.
لاکتوباسیلوس رامنوس متعلق به جنس لاکتوباسیلوس ها می باشد. لاکتوباسیلوسها باکتری های گرم مثبتی هستند که آنزیم لاکتاز تولید می‌کنند و می توانند قند لاکتوز (که در محصولات لبنی وجود دارد) را به اسید لاکتیک تجزیه کنند. بسیاری از لاکتوباسیلوس ها به عنوان پروبیوتیک شناخته می‌شوند.
پروبیوتیکها میکروارگانیسم‌های زنده‌ای هستند که هنگام مصرف، در صورت مقدار کافی، سلامتی را به ارمغان می آورند. ولی عملکرد هر یک از گونه های این جنس، متفاوت است و باید برای موارد خاص از گونه و زیر گونه اختصاصی استفاده نمود. در این مقاله به معرفی خواص پروبیوتیکی لاکتوباسیلوس رامنوسوس میپردازیم.
نقش لاکتوباسیلوس رومنوس در بهبود بیماری های گوارشی و دهانی
لاکتوباسیلوس رامنوس (L. rhamnosus) یک باکتری دوست دار روده است که میتواند در کاهش اسهال، و پیشگیری از خرابی دندان مفید باشد. درواقع خواص پروبیوتیکی لاکتوباسیلوس رامنوسوس را می توان در سندروم روده تحریک پذیر مشاهده کرد.
بهبود علائم اسهال، بهبود علائم سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) و پیشگیری از خرابی دندان از جمله مزایای قابل توجه لاکتوباسیلوس رومنوس هستند. این باکتری همچنین به عنوان مکمل پروبیوتیک در محصولات غذایی بخصوص محصولات لبنی مانند ماست، پنیر و شیر اضافه میشود.
نقش لاکتوباسیلوس رامنوس در تقویت سیستم ایمنی
تقویت سیستم ایمنی یکی از اثرات مهمی است که این باکتری میتواند داشته باشد. سیستم ایمنی بدن یک سیستم پیچیده محسوب میشود که مسئولیت مقابله با عوامل خارجی مخرب، مانند میکروبها و سایر مواد مضر را بر عهده دارد. تقویت این سیستم به معنای بهبود عملکرد و قدرت دفاعی بدن در مقابل بیماری‌ها و عفونت‌ها است.
لاکتوباسیلوس رامنوسوس با تقویت تعادل میکروبیوم روده‌ای، میتواند به بهبود عملکرد سیستم ایمنی کمک کند.
همچنین این باکتری بر کاهش التهابات روده اثر می‌گذارد و این امر باعث میشود که سیستم ایمنی کمتر به تغییرات غیرضروری واکنش نشان دهد و بیشتر به عفونت‌ها و بیماری‌های جدی توجه کند.
کلید واژه ها: لاکتوباسیلوس، لاکتوباسیلوس رامنوس، میکروب مفید، پروبیوتیک، تقویت سیستم ایمنی، دکتر پیمان ادیبی، دکتر بابک تمیزی فر، دکتر نازیلا کسائیان
References:
۱. Tarnoruda J, Ruszczyński M, Żółkiewicz J, Sulej L, Bożek B, Hoffmann A. Lactobacillus rhamnosus for treating irritable bowel syndrome in children–a systematic review with meta-analysis. Pediatria Polska-Polish Journal of Paediatrics. 2024;99(1).
۲. Zhao F, Hiraishi K, Li X, Hu Y, Kojima D, Sun Z, Zhang H, Kurahara LH. Long-Term Tracking of the Effects of Colostrum-Derived Lacticaseibacillus rhamnosus Probio-M9 on Gut Microbiota in Mice with Colitis-Associated Tumorigenesis. Biomedicines. 2024 Feb 27;12(3):531.
پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های زنده شامل باکتری ها و مخمرها می باشند که به طور معمول در روده انسان یافت می‌شوند۱. درواقع نقش پروبیوتیک ها در بیماری های گوارشی روده را می توان به این شکل بیان کرد که پروبیوتیک ها به دیواره روده چسبیده و از ایجاد باکتری های مضر و چسبیدن آن ها به دیواره روده جلوگیری می کند. همچنین این باکتری ها به گوارش بهینه غذا کمک می‌کنند و علاوه بر کمک به گوارش، مولکول های پیچیده و ترکیباتی مانند ویتامین ها و آنتی‌بیوتیک های مختلف را تولید می‌کنند که برای بدن مفید هستند۱. اینفوگراف اصلی درمورد نقش پروبیوتیک ها در بیماری های گوارشی در زیر به نمایش گذاشته شده است:
کاربرد پروبیوتیک در گوارش
پروبیوتیک ها درواقع همان باکتری های مفید مانند لاکتوباسیلوس یا بیفیدوباکتر هستند که به حفظ سلامتی روده ها کمک می‌کنند۲. این باکتری ها به هضم لاکتوز کمک می‌کنند و در کاهش گاز روده، اسهال و دیگر مشکلات گوارشی موثرند۲. همچنین، پروبیوتیک ها باعث تعادل باکتری های مفید در بدن می‌شوند و سیستم ایمنی را تقویت می‌کنند۳.
در بیان کلی می توان گفت که پروبیوتیک ها نقش اساسی در حفظ تعادل و ثبات میکروبیوتای روده دارند و وجود آن ها برای سلامتی و ایمنی بدن اهمیت دارد. برای برسی زمان رشد میکروبیوتای روده می توانید مقاله رشد میکروبیوتای روده تا چند سالگی را مطالعه کنید.
پروبیوتیک ها نقش موثری در مقابله با عفونت هلیکوباکتر پیلوری دارند. هلیکوباکتر پیلوری باکتری است که عامل بیماری های معده مانند سرطان معده، زخم اثنی عشر و خونریزی معده می شود. نقش پروبیوتیک ها در درمان عفونت معده در برابر باکتری ها می باشد.
مکانیسم های اثر بخشی
نحوه اثر پروبیوتیک ها بر عفونت هلیکوباکتر پیلوری بدین قرار است:
مهار رقابتی: پروبیوتیک ها با هلیکوباکتر پیلوری برای مکان های چسبندگی در پوشش معده رقابت می کنند و از کلونیزه شدن (تجمع باکتری ها) آن جلوگیری می کنند.
قابلیت هم انباشتگی: پروبیوتیک ها می توانند در جمع هلیکوباکتر پیلورهای معده رسوخ کرده و قدرت بیماری زایی آن را کاهش دهند.
افزایش تولید موکوس: پروبیوتیک ها تولید موکوس را تقویت می کنند که به عنوان یک سد محافظ در برابر هلیکوباکتر پیلوری عمل می کند. (موکوس ترشحات غشاهای مخاطی می باشد که نقش آن خفاظت از بدن است)
تولید باکتریوسین: برخی از پروبیوتیک ها باکتریوسین هایی تولید می کنند که از رشد هلیکوباکتر پیلوری جلوگیری می کنند.
تعدیل پاسخ ایمنی: پروبیوتیک ها می توانند پاسخ سیستم ایمنی به هلیکوباکتر پیلوری را تنظیم کنند.
سلول های موثرپروبیوتیکی در مقابله با هلیکوباکترپیلوری کدامند؟
لاکتوباسیلوس کازئی، لاکتوباسیلوس روتری، لاکتوباسیلوس رامنوسوس وساکارومایسس بولاردی به طور موثر عفونت هلیکوباکتر پیلوری را ریشه کن می کنند.
ترکیب آنتی بیوتیک درمانی استاندارد با پروبیوتیک ها اثربخشی درمان را افزایش می دهد.
مزایای استفاده از پروبیوتیک ها در عفونت معده
پروبیوتیک ها علاوه بر کاهش علائم گوارشی می توانند با تغییر میکروبیوم روده، عوارض جانبی آنتی بیوتیکی (به ویژه اسهال) را به حداقل برسانند.
پروبیوتیک ها را می توان برای اهداف درمانی از جمله درمان کمکی و تقویت سیستم ایمنی در برابر عفونت هلیکوباکتر پیلوری استفاده کرد.
به طور خلاصه، پروبیوتیک ها می توانند مکمل ارزشمندی برای درمان هلیکوباکتر پیلوری باشند و میزان ریشه کنی را بهبود بخشند و عوارض جانبی را به حداقل برسانند. با این حال، اثربخشی آنها ممکن است بسته به سلول خاص هلیکوباکتر پیلوری متفاوت باشد.
منبع:
۱. پروبیوتیک ها به عنوان مبارزان زنده میکروسکوپی در برابر هلیکوباکتر پیلوری ….
The gut microbiota plays a pivotal role in thyroid disorders, including Hashimoto thyroiditis, Graves’ disease and thyroid cancer.
Recent data have suggested that microbes influence thyroid hormone levels through the regulation of iodine uptake, degradation, and enterohepatic cycling.
Studies have been shown that Lactobacillaceae and Bifidobacteriaceae are often reduced in hypothyroidism and hyperthyroidism.
In Graves’ disease patients, the composition of the gut microbiota differs from that of healthy individuals, with a significant decrease in the relative abundance of Faecalibacterium prausnitzii, Butyricimonas faecalis, Bifidobacterium adolescentis and Akkermansia muciniphila compared to the control.
Furthermore, a diagnostic model was developed using metagenome-assembled genomes of the gut microbiome, which may serve as a valuable predictor for Graves’ disease.
The gut microbiota has the capacity to produce various neurotransmitters, such as dopamine, which can regulate the hypothalamus-pituitary axis and inhibit thyroid-stimulating hormone (TSH).
The Effects of Probiotics and prebiotics on thyroid function
Numerous studies have been conducted to investigate the modulation of gut microbiota in order to restore dysbiosis in patients with thyroid disorders.
Probiotics and prebiotics have demonstrated beneficial effects on thyroid diseases.
Probiotics including bifidobacterium longum supplied with methimazole was implemented in nine patients with Graves’ disease for six months.
The results showed a significant reduction in clinical thyroid indexes, including free T3, free T4, and thyrotropin receptor antibody (TRAb), while TSH levels increased compared to baseline.
Another study explored the effects of a four-week treatment with a complex probiotics preparation consisting of Bifidobacterium infantis, Lactobacillus acidophilus, Enterococcus faecalis and Bacillus cereus in patients post-thyroid hormone withdrawal (THW) following thyroid cancer surgery.
The treatment led to a decreased occurrence of complications such as dyslipidemia and constipation. However, the serum levels of free T4, free T3 and TSH showed no change between groups.
Synbiotics, which are a mixture of probiotics and prebiotics, have also been examined.
They have shown potential in reducing TSH and increasing freeT3 in patients with hypothyroidism.
A strategy based on microbiome-directed therapies, involving supplementation with probiotics, prebiotics and synbiotics holds promise as a therapeutic approach for thyroid disorders.
Conclusion
There is a growing interest in investigating the potential role of probiotics or prebiotics supplementation to improve thyroid function in humans.
A recent meta-analysis indicates that supplementation with probiotics/prebiotics has no significant effect on thyroid hormone levels, while showing a modest decrease in TRAb levels. However, the results have been inconsistent, and the probiotics or prebiotics are various in each randomized clinical trial, leading a mixed effect.
References:
Shu Q, Kang C, Li J, Hou Z, Xiong M, Wang X, and Peng H. Effect of probiotics or prebiotics on thyroid function: A meta-analysis of eight randomized controlled trials. Plos one. 2024 Jan 11; 19(1):e0296733.
Lin B, Zhao F, Liu Y, Wu X, Feng J, Jin X, et al. Randomized Clinical Trial: Probiotics Alleviated Oral-Gut Microbiota Dysbiosis and Thyroid Hormone Withdrawal-Related Complications in Thyroid Cancer Patients Before Radioiodine Therapy Following Thyroidectomy. Frontiers in endocrinology. 2022; 13:834674.
Talebi S, Karimifar M, Heidari Z, Mohammadi H, Askari G. The effects of synbiotic supplementation on thyroid function and inflammation in hypothyroid patients: A randomized, doubleblind, placebocontrolled trial. Complement Ther Med. 2020; 48:102234.
