در مقایسه مقایسه پست بیوتیک ها و پروبیوتیک هامی توان گفت که پست بیوتیک ها بر پروبیوتیک ها ارجحیت دارند. پروبیوتیک ها همان میکروب های روده هستند که به جنبه های ارتقا دهنده سلامت اکوسیستم میکروبی، از جمله تقویت سد دفاعی محکمی در برابر عفونت و همچنین جنبه های ضد باکتریایی، تعدیل کننده ایمنی و ضد التهابی مربوط می شوند.
پست بیوتیک ها مواد شرکت کننده در سوخت و سازهای پروبیوتیک یا محصولات جانبی پروبیوتیک هستند. پری بیوتیک ها مواد مغذی هستند که به طور کیفی ترکیب میکروبیوتای روده را با ارائه “غذایی” که باعث رشد خوب باکتری های پروبیوتیک می شود، تغییر می دهند.
به عبارت دیگر، پری بیوتیک ها با پروبیوتیک ها همراه می شوند که با پست بیوتیک ها ادامه می یابد. پست بیوتیک ها به نوبه خود باعث افزایش استفاده از پری بیوتیک ها می شوند.
پروبیوتیک‌ها، که میکروب‌های زنده هستند، به دلیل استانداردسازی دوز و غیرقابل پیش‌بینی بودن مشکلاتی دارند، در حالی که پست‌بیوتیک‌ها مشکلاتی از این قبیل ندارند.
نگهداری و حمل و نقل پست بیوتیک ها بسیار ساده بوده و نگهداری آنها آسان می باشد زیرا برای نگهداری به دمای پایینی نیاز دارند و ماندگاری آن ها افزایش می یابد. در مقایسه با پروبیوتیک‌ها (لیزهای باکتریایی که در اینجا حذف می‌شوند)، پست‌بیوتیک‌ها در فناوری تولید و کنترل، کمی دقیق‌تر و سریع‌تر هستند [۲۲].
از نظر محافظت، پست بیوتیک ها نسبت به پروبیوتیک ها بسیار ایمن تر هستند. پست‌بیوتیک‌ها بر خلاف پروبیوتیک‌ها، ازجذب عوامل بیماری‌زا و ژن‌های مقاوم آنتی‌بیوتیکی نیز دوری می‌کنند [۲۲].
از آنجایی که کودکان دارای سیستم ایمنی توسعه نیافته و ضعیف هستند و همچنین دارای یک سد روده ای قابل نفوذ می باشند، پست بیوتیک ها از آنها در برابر میکروب های زنده در طول رشد اولیه محافظت می کنند [۲۸]. پست بیوتیک ها به دلیل ظرفیتی که دارند به منظور بهبود عملکرد سیستم ایمنی با برقراری مجدد تعادل بین ایمنی با واسطه Th1/Th2، گزینه بهتری برای درمان انواع اختلالات آلرژی می باشند.
