نوشته‌شده در

بی اشتهایی عصبی و میکروبیوتای روده

بی اشتهایی عصبی یک اختلال رایج خوردن در زنان نوجوان است که درمان موفقیت آمیزی ندارد. مطالعات انسانی و حیوانی اخیر، پیوندهای جدیدی را بین تغییر میکروبیوتای روده، اشتها و تنظیم وزن بدن در بی‌اشتهایی عصبی نشان داده است.

بی اشتهایی عصبی یک اختلال روانپزشکی بوده  که با سوءتغذیه شدید مزمن و گرسنگی مشخص می شود. در اکثر موارد این بیماری در آغاز نوجوانی شروع و کم کم به یک بیماری پایدار تبدیل می شود که در ۴۰ درصد موارد می تواند کشنده باشد. اگرچه درمان بی اشتهایی ترکیبی از گفتار درمانی با تغذیه مجدد است، نتایج نشان داده است که این روش اثربخشی محدودی در بازگرداندن تعادل جسمی و روانی دارد. مطالعات محدودی پیرامون اهمیت ارتباط روده و مغز و تغییرات میکروبیوم روده در ایجاد بی اشتهایی وجود دارد.  با این حال، تعیین نقش دقیق میکروبیوتای روده در بی اشتهایی کلیدی برای مداخلات بالینی است.

بی اشتهایی عصبی

نقش میکروارگانیسم ها در بی اشتهایی عصبی

دانشمندان دریافتند که در مقایسه با زنان سالم با وزن مناسب، تفاوت هایی در سطوح هر دو جمعیت ویروسی و باکتریایی نمونه مدفوع زنان مبتلا به بی اشتهایی وجود دارد و با افزایش غلظت و تنوع ویروسی، تنوع کلی باکتری کاهش می یابد. با تجزیه و تحلیل ترکیب باکتری های روده هر فرد، متوجه شدند که در زنان مبتلا به بی اشتهایی، سطوح برخی باکتری های مشخص بالا و سطح برخی کاهش داشته و عملکرد آنها نیز تغییر کرده است. به عنوان مثال، کاهش باکتری تولید کننده ویتامین B1 ممکن است کاهش این ویتامین را در بیماران بی اشتهایی عصبی توضیح دهد.

۳۵ متابولیت سرمی مربوط به میکروبیوتا در آزمایش خون این بیماران نیز یافته شده است که با بی اشتهایی در ارتباط هستند، مانند افزایش سطح اسیدهای صفراوی ثانویه و متابولیت های تریپتوفان که در تنظیم سیری و فعالیت سروتونین نقش دارند. این عناصر ممکن است منشأ عدم حساسیت به گرسنگی بوده و در نتیجه به حفظ بی اشتهایی عصبی کمک کنند. با توجه به این موضوع، علائم اختلال خوردن از طریق پرسشنامه ای توسط بیماران تکمیل شد که نشان داد بین فراوانی باکتری های خاص و اعتماد به نفس پایین، کمال‌گرایی و عدم تعادل عاطفی ارتباط وجود دارد. علائم خاص مرتبط با بی اشتهایی عصبی، مانند تمایل شدید لاغری و نارضایتی از بدن نیز با میکروبیوم روده ارتباط دارند.

دانشمندان همچنین تأثیر میکروبیوتا بر علائم بی اشتهایی را از طریق پیوند نمونه‌های مدفوع (FMT) از شرکت‌کنندگان مبتلا به بی‌اشتهایی و شرکت کنندگان با وزن سالم به موش‌های فاقد میکروب‌های روده‌ای مقلد بی اشتهایی با رژیم غذایی محدود سنجیدند. نتایج نشان داد که موش‌های دریافت کننده میکروبیوم‌ افراد بی‌اشتها در ابتدا وزن بیشتری از دست داده و در طول زمان کاهش وزن کمتری داشتند. نتایج این مطالعه همچنین نشان داد که در موش‌هایی که میکروبیوم افراد بی‌اشتها را دریافت کردند، بیان برخی از ژن‌های سرکوب‌کننده اشتها (برای مثال، ژن‌های Bdnf و Cartpt) در مرکز کنترل اشتهای مغز (هیپوتالاموس) افزایش یافت. در سطح بافت چربی نیز ژن‌هایی که چربی سفید (ذخیره انرژی) را به چربی قهوه‌ای (مبدل انرژی به گرمای بدن) تبدیل می‌کنند افزایش یافتند. این نتایج نقش بالقوه تغییرات میکروبیوم روده را در بهبود بی اشتهایی برجسته می کند. با این حال، این روابط علت و معلولی مستلزم بررسی های دقیق هستند.

نتیجه گیری

اگرچه ترکیبی از درمان‌های تغذیه‌ای و روانپزشکی باید در هسته اصلی درمان بی اشتهایی باشد اما تجزیه و تحلیل بیشتر لازم است تا با روش هایی از قبیل از بین بردن میکروب های تغییریافته با آنتی بیوتیک ها یا استفاده از FMT یا پروبیوتیک برای القای میکروب های مفید، نقش میکروبیوم روده در بهبودی بی اشتهایی را بسنجد. با اینکه بازگشت وزن نقش اصلی را در توانبخشی تغذیه ای در افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی دارد، با توجه به یافته های فعلی، میکروبیوم روده نیز باید به عنوان بخشی از مداخلات بالینی تغذیه برای درمان بهینه بی اشتهایی در نظر گرفته شود.

مترجم: فاطمه زری میدانی (Fatemeh Zari Meidani)

ویراستار: مرضیه رحیم خراسانی (Marzieh Rahim khorasani)

رفرنس ها:

نوشته‌شده در

میکروبیوتای روده و سرطان

نقش تغییر در محیط میکروبی روده در درمان دیابت

مطالعات اخیر نشان می دهد ارتباط عمیقی بین میکروبیوتای روده و بیماری های مختلف، به ویژه سرطان، وجود دارد. میکروبیوتای روده که تعداد بی شماری از باکتری ها، ویروس ها، قارچ ها و سایر میکروارگانیسم ها را در بر می گیرد، از طریق مکانیسم های مختلف نقشی اساسی در حفظ سلامت میزبان ایفا می کند. میکروبیوتای روده به عنوان یک تنظیم کننده حیاتی عمل می کند و بر پاسخ ایمنی تأثیرگذار است در نتیجه بر توانایی بدن برای شناسایی و از بین بردن سلول های سرطانی موثر می باشد. تحقیقات نشان می دهد که تغییرات در ترکیب محیط میکروبی روده می‌تواند باعث ایجاد اختلال در سیستم ایمنی شود و به طور بالقوه در شروع و پیشرفت تومور نقش داشته باشد.

تغییر میکروبیوم روده و سرطان

میکروبیوتای روده به طور فعال در تولید متابولیت و تعدیل در محیط روده شرکت می کند. برخی از باکتری ها متابولیت هایی مانند اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه (SCFAs) تولید می کنند که خواص ضد التهابی دارند و به حفظ یکپارچگی سد روده کمک می کنند. برعکس، دیس بیوز، عدم تعادل در ترکیب میکروبی روده، می‌تواند منجر به تولید متابولیت‌های مضر، تحریک التهاب و آسیب سلولی شود و در نتیجه محیطی مناسب برای سرطان‌زایی ایجاد کند. به عنوان مثال، در سرطان کولورکتال ارتباط قوی با دیس بیوز میکروبی روده نشان داده می شود. مطالعات تغییراتی را در ترکیب میکروبیوتای روده در افراد مبتلا به سرطان کولورکتال شناسایی کرده‌اند که بر نقش بالقوه گونه‌های باکتریایی خاص در ترویج یا مهار رشد تومور تاکید می‌کند.

تاثیر میکروبیوم روده بر سرطان

تحقیقات در حال ظهور تأثیر میکروبیوتای روده را بر اثربخشی درمان‌های سرطان روشن کرده‌ است. روش درمانی ایمونوتراپی که سیستم ایمنی را برای مبارزه با سرطان مهار می کند، با میکروبیوتای روده مرتبط است. مطالعات نشان داده‌اند که جمعیت‌های میکروبی خاص در روده می‌توانند بر پاسخ به ایمونوتراپی تأثیر گذار باشند و پتانسیل دستکاری میکروبیوتای روده برای افزایش نتایج درمان را دارند.

اکتشاف نقش میکروبیوتای روده در سرطان، علاقه قابل توجهی را به مداخلات درمانی با هدف قرار دادن میکروبیوم برانگیخته است. رویکردهایی مانند پروبیوتیک ها، پری بیوتیک ها، اصلاح رژیم غذایی، و پیوند میکروبیوتای مدفوع (FMT) به عنوان استراتژی های بالقوه برای تعدیل میکروبیوتای روده و در نتیجه، تأثیر بر توسعه سرطان و نتایج درمان است.

نتیجه گیری

تحقیقات رو به رشد بر اهمیت میکروبیوتای روده در بیولوژی سرطان تأکید می‌کند. استفاده از این دانش نویدبخش راهبردهای نوآورانه در پیشگیری، درمان سرطان و پزشکی شخصی است. با ادامه تلاش‌های تحقیقاتی برای کشف پیچیدگی‌های میکروبیوتای روده و پیامدهای آن برای سرطان، به طور فزاینده‌ای آشکار می‌شود که این جامعه میکروبی پیچیده این پتانسیل را دارد که رویکرد ما در مدیریت سرطان را متحول کند و راه را برای عصر جدیدی در پزشکی دقیق هموار کند.

مترجم: مهشاد حیدریان

ویراستار: مرضیه رحیم خراسانی

نوشته‌شده در

درمان سلیاک با اصلاح میکروبهای روده

سلیاک یک بیماری شدید خود ایمنی است. در این بیماری، سلولهای ایمنی، روده کوچک را مورد حمله قرار می دهد. سلیاک حساسیت شایعی است که در افرادی با برخی از ژن‌ها هنگامی که گلوتن را مصرف می‌کنند رخ می‌دهد. گلوتن در غلاتی مانند گندم، جو و چاودار وجود دارد. این افراد بدنبال مصرف این غذاها دچار سوء جذب و دل درد می شوند. اخیرا ارتباط سلیاک با میکروبیوتای روده کشف شده است. میکروبیوتا، گروهی از میکروارگانیسم‌ها هستند که در روده ما زندگی می‌کنند و تعادل و تنوع آنها ضامن سلامتی بدن است.

مقایسه میکروبیوتای افراد سالم با بیماران سلیاکی

تحقیقات نشان می‌دهد ترکیب میکروبیوتا در افراد مبتلا به بیماری سلیاک با افرادی که این بیماری را ندارند، متفاوت است. در واقع، بیماران مبتلا به بیماری سلیاک در مقایسه با افراد سالم دارای کاهش در گونه های مفید و افزایش در گونه های بالقوه بیماری زا هستند. این دیس بیوز ممکن است پس از یک رژیم غذایی بدون گلوتن همچنان باقی بماند. بنابراین، میکروبیوتای روده می تواند نقش مهمی در پاتوژنز بیماری سلیاک ایفا کند. برخی از مطالعات نشان می‌دهند که ترکیب میکروب‌ها در بدن افراد مبتلا به بیماری سلیاک، به شکلی است که با هضم گلوتن  باعث افزایش آسیب‌پذیری در برابر بیماری می شود.  از طرف دیگر، میکروب‌ها در هضم سایر مواد غذایی نیز دخیل هستند و تغییراتی در این فرآیند در افراد مبتلا به بیماری سلیاک مشاهده شده است.  به طور کلی، میکروبیوتا می‌تواند به عنوان یک عامل همراه، بسته به فعالیت و نوع میکروب‌های موجود در دستگاه گوارش، منجر به افزایش یا کاهش آسیب‌پذیری در برابر بیماری سلیاک شود. اما قطعا باید ژن‌های مربوطه و تماس با گلوتن نیز وجود داشته باشد.

Celiac

باید توجه نمود که تبعیت از رژیم غذایی بدون گلوتن در صورتی که بدون نظارت و تجویز متخصص انجام ‌شود، می‌تواند منجر به کمبود عناصر مغذی و مشکلات دیگر شود. لذا، تشخیص درست بیماری سلیاک و بدنبال آن رژیم غذایی بدون گلوتن از یک طرف و تلاش در جهت اصلاح فلور میکروبی روده از طریق مصرف فیبرها و پروبیوتیکها از طرف دیگر برای مدیریت و بهبود این بیماری بسیار مهم است. به نظر می رسد استفاده از پروبیوتیک ها پاسخ التهابی را کاهش داده و نسبت طبیعی باکتری های مفید را در دستگاه گوارش بازیابی می کند. برای درک بهتر نقش میکروبیوتای روده در پاتوژنز بیماری سلیاک و تأثیر بالینی و استفاده درمانی پروبیوتیک ها در این زمینه، به شواهد بیشتری نیاز است.

مترجم: راحم رحمتی (Rahem Rahmati)

ویراستار:نازیلا کسائیان (Nazila Kassaian)

References

Pecora F, Persico F, Gismondi P, Fornaroli F, Iuliano S, De’Angelis GL, Esposito S. Gut microbiota in celiac disease: is there any role for probiotics? Frontiers in Immunology. 2020 May 15; 11:957.

Chibbar R, Dieleman LA. The gut microbiota in celiac disease and probiotics. Nutrients. 2019 Oct 5; 11(10):2375.

 

نوشته‌شده در

بایدها و نبایدهای تغذیه ای در بیماران IBD

IBD

بایدها و نبایدهای غذایی در بیماریهای التهابی روده (IBD) یکی از سوالات اصلی بیماران پس از تشخیص است. اگرچه هیچ غذا یا رژیم غذایی خاصی وجود ندارد که کاملا بتواند از کولیت اولسراتیو و بیماری کرون پیشگیری و یا آنها را درمان کند، تغذیه و رژیم غذایی مناسب می تواند به بهبود علائم و کاهش التهاب روده کمک کند. نشان داده شده است که مصرف سبزیجات، میوه، آجیل، حبوبات، روغن زیتون و منابع پروتئینی بدون چربی مثل لوبیای سویا، گوشت مرغ و ماهی، اثر محافظتی در برابر ابتلا به IBD دارد و به بهبود جمعیت میکروبی روده کمک می کند. در مقابل، الگوهای غذایی غربی، سرشار از اسیدهای چرب غیراشباع امگا ۶، الکل، گوشت قرمز و افزودنی‌های غذایی (نمک بیش از حد و شیرین‌کننده‌های مصنوعی) التهاب روده را شدت بخشیده و می‌توانند علائم این بیماری را بدتر کنند. به گفته محققین، رژیم غذایی غنی از اسیدهای چرب غیراشباع امگا ۶ (که معمولاً در روغن‌های ذرت، سویا، گلرنگ و آفتابگردان یافت می‌شود) باعث التهاب روده می‌شود. در مقابل، رژیم غذایی غنی از روغن زیتون و حاوی اسیدهای چرب غیراشباع امگا ۳ (روغن ماهی) و چربی لبنیات باعث تقویت ایمنی در کولیت اولسراتیو می شود.

تغذیه درمانی در شرایط حاد بیماری

در شرایط حاد، بهترین رژیم درمانی ، تغذیه انترال (EEN) است که یک فرمولای مایع است. در این رژیم تمام مواد مغذی ضروری تامین می شود و هیچ غذای دیگری داده نمی شود. این رژیم بخصوص برای کاهش التهاب کودکان موثر است.. در نهایت، EEN باید برای مدت زمان محدودی استفاده شده و سپس غذا به تدریج اضافه می شود.

نتیجه گیری

امروزه رژیم غذایی مدیترانه ای برای افراد مبتلا به IBD که به دنبال یک رژیم غذایی متعادل و سالم هستند توصیه می شود.دانشمندان معتقدند تغذیه و نوع رژیم غذایی افراد IBD باید با توجه به شدت بیماری و آنچه در سبک زندگی آنها اتفاق می افتد، شخصی سازی شود.  بنابراین مشاوره با یک متخصص تغذیه با تخصص در مدیریت IBD برای ایجاد یک برنامه فردی ضروری است. توصیه می کنیم قبل از انتخاب یکی از رژیم‌های غذایی مد روز که بعضا بصورت آنلاین تبلیغ می‌شوند، با پزشک خود صحبت کنید تا شما را به یک متخصص تغذیه وارد در این بیماری معرفی کند و یک برنامه غذایی شخصی‌سازی شده برای شما تجویز شود.

مترجم: راحم رحمتی(Rahem Rahmati)- نازیلا کسائیان(Nazila Kassaian)

ویراستار: مرضیه رحیم خراسانی (Marzieh Rahim Khorasan) – پریسا هاشمی ( Parisa Hashemi)

 

References

نوشته‌شده در

میکروبیوتای واژن و ارتباط آن با میکروبیوم روده

در حالی که محبوب ترین میکروبیوتایی که ممکن است در مورد آن شنیده باشید میکروبیوتای روده است، واژن نیز میکروبیوتا دارد. در مورد رابطه بین این دو و اینکه چرا مراقبت از میکروبیوتای روده برای میکروبیوتای واژن اهمیت دارد بیشتر بدانید.

چرا میکروبیوتای واژن برای سلامتی مهم است؟

میکروارگانیسم ها در هر ناحیه ای از بدن که در معرض خارج قرار دارد وجود دارند: پوست، گوش، بینی، مجاری تنفسی و واژن. میکروبیوتای واژن از تعداد زیادی باکتری (عمدتاً گونه های لاکتوباسیلوس) و تعداد کمی قارچ (بیشتر کاندیدا آلبیکنس) تشکیل شده است. نکته مهم این است که برخلاف میکروبیوتای روده، میکروبیوتای واژن در شرایطی که تنوع آن کم باشد، وضعیت خوبی دارد. هنگامی که سایر باکتری ها (گاردنرلا واژینالیس، آتوپوبیوم واژن و دیگران) یا قارچ ها (گونه های کاندیدا) بیش از حد رشد می کنند و لاکتوباسیل ها کاهش می یابند، عفونت واژن می تواند ظاهر شود.

نقش میکروبیوتای واژن

  • تولید ترکیبات دفاعی، مانند اسید لاکتیک و مواد ضد میکروبی
  • عمل به عنوان یک مانع و تحریک تولید موکوس توسط اپیتلیوم واژن
  • حمایت از سیستم ایمنی بدن زنان

راهیابی میکروب های مضر از روده به واژن

انتقال باکتری از رکتوم به واژن یکی از چندین علت شناخته شده عفونت های واژن است. اگرچه روده انسان محلی برای میکروارگانیسم هایی است که به عنوان میکروبیوتای سالم روده شناخته می شوند، اما زمانی که به واژن سفر می کنند ممکن است مشکلاتی ایجاد کند. این موضوع در مورد برخی از باکتری ها مانند اشریشیا کلی و برخی قارچ ها مانند گونه های کاندیدا صدق می کند. هنگامی که این میکروارگانیسم‌ها از رکتوم به واژن حرکت کرده و در آن رشد می‌کنند سبب عدم تعادل میکروبیوتای واژن شده و منجر به عفونت آن می شود.

تجویز و استفاده از پروبیوتیک ها منجر به مهاجرت میکروب های مفید از روده به واژن می‌ شود و این امر بر سلامت واژن اثرگذار است. بنابراین اگر میکروبیوتای روده شما در وضعیت خوبی قرار داشته باشند، میکروبیوتای واژن شما نیز در حالت محافظتی قرار خواهند گرفت. میکروبیوتای روده نیز می توانند هورمون های استروژن را متابولیزه و به جای دفع از طریق مدفوع، منجر به تجمع آنها در بدن شود بنابراین افزایش استروژن در واژن باعث افزایش تولید گلیکوژن به عنوان منبع غذایی برای لاکتوباسیل های مفید می شود.

عدم تعادل میکروبیوم واژن منجر به واژینوز باکتریایی می شود

بسته به چرخه قاعدگی، رژیم غذایی، اقدامات بهداشتی، داروها، استرس و بیماری میکروبیوتای واژن هر زن متفاوت است. رشد بیش از حد میکروارگانیسم‌های بیماری‌زا در واژن می‌تواند در نیمی از زنان بدون علامت و یا همراه با ترشحات غلیظ و سفید با بوی ماهی گندیده، درد یا خارش همراه باشد.

تغییر میکروبیوتای واژن یا دیس بیوز واژن با واژینوز باکتریایی، برفک، عفونت های مکرر دستگاه ادراری و حتی کاهش باروری همراه است. این یافته‌ها امکان اصلاح میکروبیوتای واژن را به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم با تأثیر بر میکروبیوتای روده برای بهبود سلامت زنان باز می‌کند.

نتیجه گیری

پاتوژن های روده می توانند به داخل واژن رفته و به بر هم خوردن تعادل میکروبی واژن کمک کنند؛ بنابراین مراقبت از روده قطعا سلامت واژن را بهبود می بخشد.

مترجم: راحم رحمتی (Rahem Rahmati)، پریسا هاشمی ( Parisa Hashemi)

ویراستار: مرضیه رحیم خراسانی (Marzieh Rahim khorasani)

References

Bradford LL, Ravel J. The vaginal mycobiome: A contemporary perspective on fungi in women’s health and diseases. Virulence. 2017; 8(3):342-351. doi: 10.1080/21505594.2016.1237332.

Nair Balakrishnan S, Yamang H, Lorenz MC, et al. Role of vaginal mucosa, host immunity and microbiota in vulvovaginal candidiasis. Pathogens. 2022; 11(6):618. doi: 10.3390/pathogens11060618.

Decherf A, Dehay E, Boyer M, et al. Recovery of Saccharomyces cerevisiae CNCM I-3856 in vaginal samples of healthy women after oral administration. Nutrients. 2020; 12(8):2211. doi: 10.3390/nu12082211.

Yefet E, Colodner R, Strauss M, et al. A randomized controlled open label crossover trial to study vaginal colonization of orally administered Lactobacillus reuteri RC-14 and rhamnosus GR-1 in pregnant women at high risk for preterm labor. Nutrients. 2020; 12(4):1141. doi: 10.3390/nu12041141.

نوشته‌شده در

ارتباط ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی نوزاد با میکروبیوتای روده و شیر مادر

اثرات آنتی بیوتیک ها بر تنوع باکتریایی روده انسان در اوایل زندگی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مشخص شده است که روده نوزادان بدون توجه به قرار گرفتن در معرض آنتی بیوتیک، مقادیر بالایی از ژن های مقاوم به آنتی بیوتیک را در مقایسه با بزرگسالان حمل می کند.

مطالعه جدید نشان می دهد، میکروبیوم‌های روده و شیر مادر ممکن است در دستیابی نوزاد به ژن‌های مقاومت آنتی‌بیوتیکی و عناصر ژنتیکی متحرک نقش داشته باشند. محققان شیر مادر و میکروبیوم های مدفوع نوزاد و مادر را طی ۸ ماه آنالیز کردند. میکروبیوتای مدفوع نوزادان، ژن‌های مقاومت آنتی‌بیوتیکی و ترکیبات ژنتیکی متحرک نوزادان بسیار شبیه ترکیبات مادرانشان بود. بالاترین سطوح شباهت مشترک در شیر مادر مشاهده شد، به طوری که ۷۰ درصد از ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی در شیر مادر با ژن های موجود در روده نوزاد همپوشانی داشتند.

همچنین نوزادان مادرانی که در حین زایمان آنتی‌بیوتیک دریافت کرده‌اند، دارای تعداد بیشتری از ژن‌های مقاومت آنتی‌بیوتیکی خاص و همچنین عناصر ژنتیکی متحرک بودند. علاوه بر این، تغذیه با شیر مادر برای کمتر از ۶ ماه منجر به افزایش برخی از ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی مانندتتراسایکلین ها بود.

فراوانی ژن مقاومت آنتی بیوتیکی نیز با ترکیب میکروبیوم نوزادان و مادران مرتبط بود. این نتایج نشان می دهد که برهمکنش بین گروه های مختلف طبقه بندی در میکروبیوم روده نوزادان و مادران و در شیر مادر ممکن است مقاومت آنتی بیوتیکی را شکل دهد. اشرشیا کلی باکتری مشترکی بود که به شدت با فراوانی ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی همبستگی داشت.

نتیجه گیری

یافته‌ها نشان می‌دهند، ژن مقاومت آنتی بیوتیکی هم از طریق شیر مادر و هم از طریق میکروبیوتای روده مادر منتقل می شود. با این وجود، ترکیب میکروبیوم روده تعیین کننده اصلی در بار مقاومت کلی آنتی بیوتیک است.

مترجم: پریسا هاشمی (Parisa Hashemi)

ویراستار: مرضیه رحیم خراسانی (Marzieh Rahim khorasani)

Reference

https://www.gutmicrobiotaforhealth.com/the-source-of-antibiotic-resistance-genes-in-the-infant-gut-may-rely-on-the-mothers-gut-and-breast-milk-microbiota/?search=antibiotic

 

 

 

 

 

 

نوشته‌شده در

Bioactivities of postbiotics

Over 10 trillion microbial cells in the human GI produce specific metabolites and bioactive compounds that trigger the host’s immunological and metabolic pathways. Microbial symbiosis and stable human-intestinal microbiota communities that promote health and are resistant to disruption require this homeostatic symbiosis between the host and the microbiota. Postbiotics, a novel biotic, are inanimate microbes and their components that benefit the host. Microbial activity produces postbiotics, which benefit the host’s gut health. During lysis, bacteria release enzymes, peptides, teichoic acids, peptidoglycan-derived muropeptides, polysaccharides, cell surface proteins, and organic acids.

Postbiotics are bioactive compounds created after fermentation in the matrix that can alleviate food allergies and enhance immunological tolerance, especially in young children and infants. Structure, elemental makeup, proteins, vitamins, lipids, organic acids, and complex compounds are used to categorize them. Postbiotics have immunological effects that boost mucin formation and promote claudin synthesis. They show promise for the early detection and effective management of digestive disorders in children. The optimal parent cell strains, doses, and reasonably priced postbiotics will require further study. High pressure, ultraviolet light, formalin inactivation, thermal treatments, ionizing radiation, and sonication can increase food nutrition, shelf life, and health.

The Impacts of Postbiotics in Human Health

Postbiotics are immunomodulatory, antihypertensive, anti-inflammatory, antiproliferative, hypocholesterolemia, anti-obesogenic, and antioxidant. Probiotics like teichoic acid, indole, lipopolysaccharide, muramyl dipeptide, and lactospin make them. They boost intestinal health-promoting Lactobacillus and Bifidobacterium bacteria. Postbiotics lower blood sugar and improve insulin function in obese persons. They have anti-inflammatory, anti-hypertensive, immunomodulation, hypocholesterolemia, anti-proliferative, anti-obesogenic, and antioxidant properties. Postbiotic advantages depend on the microbe or bacteria utilized.

 Postbiotics get preference over probiotics

Postbiotics improve gut microbiota health and have antibacterial, immune-modulating, and anti-inflammatory properties. They last less than probiotics and are easier to travel, store, and maintain. Postbiotics are safer, faster to produce, and protect against virulence factors and antibiotic resistance genes. They improve immune system maturation and treat allergies. Postbiotics have clear chemical structures, long shelf lives, and safe doses. They imitate probiotic health advantages without live germs, making them a safer alternative to live probiotics.

Classification of postbiotics

Enzyme synthesis, carbohydrate fermentation, and vitamin and peptide synthesis are postbiotics. Proteins, organic acids, lipids, carbohydrates, vitamins, and complex compounds comprise postbiotics. SCFAs, plasminogen, teichoic acids, vitamins, peptides, and enzymes are postbiotics.

 Postbiotic’s extraction

Metabolomics quantifies micro molecules in complex biological systems, making it perfect for postbiotic detection. Centrifugation and ultrafiltration are the most common ways to extract postbiotics. Proteolytic microorganisms start lab fermentations to maintain pH and optimize postbiotic release.

References

Rafique N, Jan SY, Dar AH, Dash KK, Sarkar A, Shams R, Pandey VK, Khan SA, Amin QA, Hussain SZ. Promising bioactivities of postbiotics: A comprehensive review. Journal of Agriculture and Food Research. 2023 Jul 11:100708.

Provided by: Dr. Babak Tamizifar

نوشته‌شده در

پروبیوتیک ها و بیماری های گوارشی

زندگی مدرن، نوع تغذیه، عدم تحرک کافی و هزاران دلیل دیگرباعث شده است که امروزه افراد زیادی از بیماری های گوارشی رنج ببرند. پروبیوتیک‌ها می‌توانند در درمان بیماری‌های روده مانند سندروم روده تحریک پذیر و اسهال عفونی موثر باشند. این مواد مغذی حتی می‌توانند خطر ابتلا به التهاب شدید روده را که در نوزادان نارس شایع است  تا ۵۰ درصد کاهش دهند.

فوق تخصص گوارش و کبد از مرکز تحقیقات گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی اصفهان گفت پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های زنده ای هستند که وقتی در مقادیر کافی مصرف می شوند، سلامتی میزبان را دو چندان می کنند. در اصطلاح کلمه پروبیوتیک، به میکروب های سودمندی که در دستگاه گوارش زندگی می کنند، گفته می شود. این میکروب ها به حفظ یا بازگرداندن تعادل طبیعی بین میکروب های مفید و میکروب های مضر در بدن کمک می کند. این تعادل می تواند تاثیر قابل توجهی بر سلامت بدن و عملکرد آن داشته باشد.

پیمان ادیبی گفت: مهم ترین مزیت پروبیوتیک ها سلامت روده است. اگر میزان باکتری های مضر در بدن بالا رود، می تواند بر میزان جذب مواد مغذی موجود در غذای مصرفی تأثیر بگذارد، لذا هرچه میکروب های مفید بیشتر باشند، روده ها فعالیت خود را همان طور که می بایست، انجام می دهند. وی گفت: پروبیوتیک دیلیست شرکت زیست تخمیر به دلیل دارا بودن ساکارومایسس بولاردی می تواند سبب کاهش دردهای شکمی، نفخ شکم و سایر علائم گوارشی شود.

او ادامه داد، سندروم روده تحریک پذیر مشکلی بیمار‌گونه‌ای است که با علائم درد شکم، اسهال یا یبوست همراه است. روش مشخصی برای پیشگیری از آن وجود ندارد اما می توان با تغییر عادات غذایی علائم آن را کاهش داد. از سال ۲۰۰۰ تحقیق درمورد تاثیر پروبیوتیک برای حل این مشکل در حال بررسی است. نتایج اخیر گویای تاثیر مثبت پروبیوتیک ها در بهبود کلی وضعیت افرادی که از این مشکل رنج می‌برند است که به تنظیم دستگاه گوارش کمک می‌کند.

وی همچنین یادآور شد: برای افزایش تعداد میکروب‌های مفید روده، مصرف غذا‌های دارای ارزش غذایی بالا و فیبر زیاد مانند میوه‌ها، سبزی‌ها، و غلات کامل دارای سبوس پیشنهاد می شود. از آنجاییکه میکروب های مفید روده از فیبر‌ها تغذیه می‌کنند، این میکروب ها در صورت دریافت فیبر کافی، می توانند به خوبی تکثیر یابند و مزایای پروبیوتیک را در بدن پدید ‌آورند.

نوشته‌شده در

تنوع تغذیه ای و میکروبیوتای روده

میکروبیوتای روده یا جمعیت باکتری‌های موجود در روده انسان، از اهمیت بسیاری برخوردار است. مطالعات بسیاری انجام شده است تا بتوانند درک عمیق تری از ارتباط آن با سلامت بدن بدست آورند.

رژیم غذایی ما می‌تواند به عنوان یک عامل مهم در تعیین جمعیت باکتری‌های موجود در روده و به دنبال آن، سلامت روده و سلامت کلی بدن عمل کند. به عنوان مثال، مصرف غذاهای پرفیبر، مثل سبزیجات و میوه‌ها، می‌تواند به رشد باکتری‌های سودمندی مانند بیفیدوباکتر و لاکتوباسیل کمک کند و سلامت روده را بهبود بخشد.

از طرف دیگر، مصرف غذاهای حاوی شکر و کربوهیدرات ساده مثل آرد و برنج تصفیه شده می‌تواند باعث رشد باکتری‌های بدی مانند کلستریدیوم دیفیسیل شود و سلامت روده را به خطر بیندازد. تحقیقات نشان میدهند که مصرف قندهای مصنوعی مثل شیرینی ها و نوشلبه های رژیمی هم باعث از بین رفتن میکروبهای سودمند گوارشی می شوند.

در کل، رژیم غذایی سالم و متنوع حاوی سبزیجات، سبوسها، مغزها و حبوبات می‌تواند به بهبود ترکیب جمعیت باکتری‌های موجود در روده و بهبود سلامت کلی بدن کمک کند. در عین حال، رعایت میزان مصرف مواد غذایی مختلف و تنوع در مصرف آن‌ها، می‌تواند به ایجاد تعادل در جمعیت باکتری‌های روده کمک کرده و از ایجاد اختلالات در سلامت روده و بدن جلوگیری کند.

تهیه شده توسط: نازیلا کسائیان

ویراستار: مرضیه رحیم خراسانی

Reference:

Zmora N, Suez J, Elinav E. You are what you eat: diet, health and the gut microbiota. Nat Rev Gastroenterol Hepatol. 2019; 16(1):35-56. Doi: 10.1038/s41575-018-0061-2.

نوشته‌شده در

سمینار علمی یکروزه سلامت گوارش

سمینار علمی یکروزه به مناسبت هفته سلامت گوارش در استان اصفهان در تالارهای گسترش دانشگاه علوم پزشکی اصفهان روز پنج شنبه ۱۱ خرداد ۱۴۰۲ از ساعت ۱۵ الی ۲۰ با حضور اساتید مطرح گوارش و تغذیه برگزار گردید.

در این کنگره اساتید فوق تخصص گوارش و کبد و دیگر سخنرانان پیرامون استفاده از مکمل های پروبیوتیکی، نوع تغذیه و سبک زندگی به بحث و گفتگو پرداختند.